استاندارد های شماره گذاری استنلس استیل

1-استاندارد AISI

       استاندارد موسسه American Iron and Steel Institute برای استنلس استیل کارپذیر (Wrought) بوده و معمولاً شماره های این استاندارد دارای سه رقم مطابق با سری های 6XX، 4XX،3XX، 2XX می باشد که برحسب اصلاح آلیاژ ممکن است پسوند هایی با حروف انگلیسی نیز داشته باشند سری های 3XX، 2XX آستنیتی، سری 4XX فریتی یا مارتنزیتی می باشند.

316L

3: سری آلیاژ

16: شماره سریال

L: پسوند اصلاحات یا افزودنی ها

هم ارزی تعدادی از پسوندهای مهم استاندارد AISI با دو رقم آخر استاندارد UNS

توضیحات

دور رقم آخر در استاندارد UNS

پسوند در استاندارد AISI

آلیاژ پایه یا اصلی

00

-

کم کربن معمولاً کمتر از 0.03%

03

L

کربن متوسط در آلیاژهایی با پایه کربن زیاد

08

S

حد پایین کربن محدود شده به همراه عملیات حرارتی خاص جهت ایجاد مقاومت به خزش

09

H

حاوی منگنز بیشتر

10

PlusX

حاوی گوگرد و فسفر بیشتر

20

F

حاوی سلنیم (ماشینکاری راحت)

23

Se, FSe

حاوی مس

30

Cu

حاوی نئوبیم، کلومبیم

40

Cb

حاوی تیتانیم

35, 36

Ti

حاوی نیتروژن متوسط و زیاد

51, 52

N, HN

کم کربن و حاوی نیتروژن متوسط و زیاد

53, 54

LN, LHN

 

2-استاندارد DIN

       استاندارد DIN آلمان دارای دو روش شماره گذاری برای استنلس استیل (و دیگر مواد فلزی) می باشد.

روش اول: در این روش شماره استاندارد استنلس استیل با حرف X و عددی به دنبال آن به نشانه درصد کربن شروع شده  و با علامت شیمیایی عناصر موجود و درصد کروم و یا کروم و نیکل تکمیل می گردد.

 

X10CrNiMo1810

X10: درصد کربن، 0.1%

CrNiMo: عناصر اصلی آلیاژی

1810: کروم:18، نیکل:10

روش دوم:

       این روش شماره گذاری Werkstoff Nr. نام دارد که در استاندارد DIN17007 تعریف گردیده است. بر این اساس شماره ای به صورت X.XXXX برای هر آلیاژ وجود دارد. رقم قبل از اعشار نشان دهنده نوع آلیاژ (عدد 1 برای کلیه فولاد ها)، رقم اول بعد از اعشار نشان دهنده گروه فولاد (عدد 4 برای مقاومت به خوردگی یا حرارت)، رقم دوم بعد از اعشار نشان دهنده زیر گروه آن و دو رقم آخر فقط شماره سریال می باشد.

1.4301

حدود ترکیب عناصر اصلی

گروه و کاربرد آلیاژ

1.XXXX

Ni<2% بدون Mo, Nb, Ti

آلیاژ های مقاوم به خوردگی

40

Ni<2% حاوی Mo و بدون Nb, Ti

آلیاژ های مقاوم به خوردگی

41

-

آلیاژ های مقاوم به خوردگی

42

Ni>2% بدون Ti, Nb, Mo

آلیاژ های مقاوم به خوردگی

43

Ni>2% حاوی Mo و بدون Nb, Ti

آلیاژ های مقاوم به خوردگی

44

حاوی Cu, Nb, Ti

آلیاژ های مقاوم به خوردگی

45

 

آلیاژ های صنایع هوا-فضا

46

Ni<2%

آلیاژ های مقاوم به حرارت

47

Ni>2%

آلیاژ های مقاوم به حرارت

48

 

آلیاژ های مقاوم به خزش

49

 

3-استاندارد بین المللی UNS

       سیستم بین المللی شماره گذاری (Unified Numbering System) همانند تمام فلزات و آلیاژ های دیگر، برای استنلس استیل مختلف نیز شماره هایی را در نظر گرفته است که مرجع بسیار مناسبی برای معادل یابی آنها است. بر این اساس هر آلیاژ با یک حرف و پنج عدد به دنبال آن طبق روش زیر شماره گذاری می گردد.

حرف اولیه: برای استنلس استیل و مقاوم به حرارت حرف S، برای آلیاژ های نیکل حرف N و برای استنلس استیل ریختگی ( و همچنین دیگر فولاد های ریختگی) حرف J آورده می شود.

اعداد: سه عدد اول معمولاً مشابه استاندارد AISI بوده و دو عدد آخر نشان دهنده اصلاح آلیاژ است. بنابراین در صورتی که این دو شماره صفر باشد نشان دهنده آلیاژ پایه و اصلی خواهد بود.

 

S31004

S: استنلس استیل

310: شماره اصلی آلیاژ

04: اصلاحات یا افزودنی ها

فریتی (بگیر- دارای خاصیت مغناطیسی)

 

استانداردها

GOST

روسیه

SS

سوئد

JIS

ژاپن

B.S.

انگلستان

ANFOR

فرانسه

DIN

آلمان

UNS

AISI

آمریکا

12Ch17

2320

SUS430

430S15

Z8C17

1.4016

S43000

430

08Ch18N10

2332

SUS304

304S15

Z6CN18.12

1.4301

S30400

304

08Ch18N11

2352

SUS19

304S12

Z2CN18.10

1.4306

S30403

304L

-

2347

SUS316

316S16

Z6CND17.11

1.4401

S31600

316

-

2348

SUS316L

316S11

Z2CND18.13

1.4404

S31603

316L

12Ch18N10T

2337

SUS321

321S12

Z6CNT8.10

1.4541

S32100

321

20Ch20N14S2

-

CUH309

309S24

Z15CNS20.12

1.4828

S30900

309

-

-

SUS309S

309S24

Z15CN24.13

1.4833

S30908

309S

20Ch25N20S2

-

SUH301

-

Z15CNS25.20

1.4841

S31000

310

-

2361

SUH310

310S24

Z12CN25.20

1.4845

S31008

310S

12Ch13

2302

SUS410

410S21

Z10C13

1.4006

S41000

410

20Ch13

2303

SUS420J1

420S37

Z20C13

1.4021

S42000

420