با توجه به رشد جمعیت و افزایش سرانه مصرف انرژی ، تقاضای جهانی انرژی افزایش می یابد. افزایش مصرف انرژی منجر به افزایش جهانی نشر کربن خواهد شد. با این حال اگر بخواهیم اهداف تعیین شده در خصوص کم کردن تغییرات آب و هوایی تحقق پیدا کنند، تلاش برای کاهش گاز های گلخانه ای امری ضروری می باشد.

به همین منظور، چندین تکنولوژی برای حل این موضوع در حال بررسی است:

به عنوان نمونه تجهیزات به دام انداختن و نگهداری کربن، انرژی های کم کربن مانند انرژی بادی، خورشید، هیدروالکتریک و یا حتی ترکیبی از تمام این تکنولوژی ها. هر سه تکنولوژی فوق باعث کاهش 80 تا 90 درصدی گازهای گلخانه ای می شود.

هر روشی که انتخاب شود، صرفنظر از تکنولوژی مورد اجرا، به علت ترکیبی از خواص استحکام و مقاومت در برابر خوردگی، استفاده از آلیاژ های حاوی نیکل (مخصوصاٌ استنلس استیل) در هرکدام از این محیط ها، نقش کلیدی ایفا خواهند کرد. استنلس استیل و آلیاژهای پایه نیکل نقش مهمی در تولید انرژی های تجدید پذیر ایفا می کنند. تولید انرژی پاک به وسیله آن، بخشی از تلاش های صورت گرفته برای مقابله با گرمایش جهانی است. فرآیند احیا کربن یا CCS، کربن را جذب کرده و بعد از تثبیت به شکلی که ضرر نداشته باشد، وارد محیط می کند.

عملیات "تثبیت" کربن در اتمسفر فشار بالا، بسیار خورنده و درجه حرارت زیاد اتفاق می افتد که بهترین راه حل برای آن استفاده از آلیاژ های پایه نیکل و استنلس استیل می باشد.

نیکل با توجه به خصوصیات منحصر به فردی که دارد بهترین گزینه برای تأمین انرژی های مورد نیاز آینده می باشد. البته این افزایش تقاضا در خصوص نیکل قطعاً منجر به افزایش انرژی اضافی برای استخراج و خالص سازی سنگ معدن نیکل می باشد. همچنین با توجه به کمبود منابع نیکل، در عین حال خاصیت بازیافت این فلز، نگرانی در خصوص دسترسی به آن در نسل های آینده تقریباً از بین رفته است. عملیات بازیافت این امکان را فراهم می کند تا سرمایه گزاری در زمینه انرژی های مورد استفاده در تولید استنلس استیل و آلیاژ های پایه نیکل بهبود یابد.

انتظار می رود مقدار تقاضای نیکل تا سال 2050 بالغ بر 250 درصد افزایش پیدا کند.