یکی از راه کارهای مرزبندی و ایجاد مانع حصارکشی می باشد.بستن حصار از دیرباز با سنگ و چوب مرسوم بوده و در زمان های نه چندان دور از پرچین های طبیعی که از درختان تیغ دار و گیاهان ایجاد می کردند عملیات حصار کشی صورت می گرفت.قالبا این حصارکشی های امنیت کامل و دوام و عمر مناسب یک حصار با کیفیت را نداشت و پس از چندی کارایی خود را از دست می داد .امروزه روش هایی متفاوتی متداول گشته است که نه تنها موجب گشته عمر حصار بیشتر گردد بلکه کارایی – هزینه ساخت و کیفیت را بسیار مطلوب تر نموده است.

یکی از ارزانترین حصارهای پرکاربرد استفاده از توری ها می باشد.توری های گالوانیزه زنجیری – فولادی و پلی اتیلن و … در اشکال مختلف برای حصاربندی استفاده می شود.این توری ها از مفتول هایی از جنس گالوانیزه گرم  یا فولاد ضد زنگ با روزنه های متفاوت بافته شده اند. هنگامی که از توری های گالوانیزه بافتنی و یا دیگر توری هایی که توانایی ایجاد مانع را دارند به عنوان فنس استفاده می شود به آن در اصطلاح توری حصاری می گویند.

یک توری حصاری با کیفیت یک محافظ دارای مقاومتی طولانی – نصب آسان و امنیتی بالا می باشد .به طور مثال توری های حصاری گالوانیزه با مفتول های ویژه ای که یک لایه فلز روی سطح آنها را پوشانده بافته شده است.فلز روی موجب می گردد تا این توری ها در برابر رطوبت و عوامل محیطی تا ۵۰ سال دوام خود را حفظ نماید.

توری های پلی اتیلن حصاری که بیشتر برای حصارکشی های موقت استفاده می گردد دارای مواد uv ضد اشعه و ماورا بنفش خورشید می باشد.این مواد دوام توری های پلی اتیلن حصاری را در طبیعت تا ۵ سال تضمین می نماید.

مقاوم ترین توری های حصاری که برای موارد خاص مورد استفاده قرار می گیرد از جنس فولاد ضد زنگ یا استنلس استیل می باشد .که بالطبع با توجه به هزینه بالای آن برای حصارکشی هایی مانند باغ یا ورزشگاه ها مقرون به صرفه نمی باشد.

توری حصاری از هر جنسی که باشد بسته به نیاز انتخاب می شود تا هم از نظر اقتصادی به صرفه باشد و هم امنیت محدوده مورد نظر تضمین گردد.