ریل، فولاد نَوَردشده‌ای است که به شکل معین و به صورت دو رشتهٔ موازی روی ریل‌بندها، نصب می‌شود. هدف از ساخت و نصب ریل ها معمولاً گذر واگن، از روی آنهاست. برای تثبیت و تعادل ریل‌ها، قطعات شکسته‌شدهٔ سنگ روی بستر راه‌آهن، ریخته می‌شود. به این قطعه‌سنگ‌ها پارسنگ یا «بالاست» می‌گویند.

انواع ریل ها،

ریل های، مورد استفاده در سیستم های حمل و نقل، از لحاظ شکل فیزیکی ، ابعاد ، جنس و مقاومت در برابر بارها و فشارهای وارده متفاوت می باشند بنابراین انواع آن را به لحاظ شکل فیزیکی می توان به شرح زیر نام برد:

ریل های، راه آهن، (Rail Road) ،: در تیپ های  S ، P ، UIC ، R

ریل های، جرثقیلی،(Crain Rail) ،: در تیپ های KP،A،QU،CR،MRS

ریل های، معدنی، (Mineral Rail) ،: در تیپ های R،S،JIS.

ریل هایی، که در سیستم های حمل و نقل، برون شهری و مترو، و قطار، سبک شهری و مونوریل، مورد استفاده قرار می گیرد به لحاظ شکل فیزیکی شبیه به هم بوده اما از لحاظ ابعاد شامل اندازه کف ، ارتفاع ، جان ،تاج، و قوس های تاج ریل، با هم تفاوت دارند همچنین ساختار آلیاژ مصرفی آن ها بر حسب میزان بار محوری روزانه و سرعت حرکت وسیله نقلیه متفاوت می باشد.

به عنوان نمونه کاربرد چند ریل، متداول به شرح زیر است:

ریل، UIC60 : برای مصرف در پروژه های راه آهن، سبک بین شهری یا متروی، سنگین درون شهری برای بارهای روزانه عبوری بیش از ۳۰۰۰۰ تن و بار محوری بیش از ۱۴ تن.

ریل ،S54 : برای مصرف در پروژه های متروی، سبک و بار محوری ۱۴ تن.

ریل، S49 : برای مصرف در پروژه های قطار ،سبک شهری با بار محوری بین ۸ تا ۱۰ تن.